Sık rastlanır. Daha çok intahar amacıyla bazen de kazayla olmaktadır.
CO'in hemoglobine afinitesi oksijene kıyasla 250 kat daha fazladır. CO ile birlikte alınan alkol, tranklizanlar veya barbitüratlar CO'in toksik etkisini şiddetlendirirler.
%10 düzeyindeki karboksihemoglobin (CO-Hb) pek toksik belirtilere neden olmaz. Daha yüksek dozlarda ise semptomlar şiddetlenerek artar.
Başta basınç hissini ve hafif dispneyi şiddetli frontal baş ağrısı, taşikardi, belirgin dispne, genel kas bitkinliği izler. Daha yüksek konsantrasyonlarda ise alkol sarhoşluğundakine
benzer bir sarhoşluk hali eklenir.
Karbon monoksit konsantrasyonu %40'ı bulduğunda çok şiddetli baş ağrıları, baş dönmesi, bulantı, asteni ve ataksi olur. Daha sonra hallüsinasyonlar, delirium, bilinç bozukluğu,
hiperventilasyon ve hipotansiyonla koma gelişir. %70'i aşan CO-Hb konsantrasyonlarında ise solunum felci ile ölüm olasıdır. Tanı : Anamnez, yüzün belirgin bir pembelik kazanması karbon monoksit zehirlenmesini kuvvetlendirir. Kanda spektrofometrik olarak CO-Hb bakılır.
TEDAVİ :
Zehirlenen kişi derhal ortamdan uzaklaştırılmalıdır.O ortamda patlama tehlikesine karşı her türlü ateşlemeden kaçınılmalıdır.
Hafif zehirlenmelerde hastayı açık havaya çıkarmak yeterlidir.
Ağır vakalarda hava yolunu tüple, entübasyonla veya trakeotomiyle açık tutarak Oksijen-CO2 gaz karışımı inhale ettirmelidir. Bu karışımın %2-5'i CO2, geri kalanı O2 olmalıdır.
Kramplara yol açabileceklerinden analeptikler ( Difilin, Aminokardol, Glucophylline, vs) önerilmez.
Beyin ödemi için mannitol enfüzyonu yapılır. Lumbal ponksiyon gerekebilir.
Genel durumu çok bozuk olanlarda önce 500-700 ml kan almalı, sonra da taze kanla transfüzyon yapılmalıdır. Böylece hastanın ağır entoksikasyon tablosundan çıkarılması sağlanmış olur.
Pnömoni tehlikesine karşı 1 milyon ünite kristalize penisilin profilaktik olarak verilir.